Δεν Είναι Μέρες για Μετακινήσεις στην Ελλάδα
Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει, αλλά αυτές τις μέρες το «πάω για μια δουλίτσα» έχει γίνει μικρή Οδύσσεια.
Όχι γιατί βαριέσαι. Γιατί κυριολεκτικά δεν σε αφήνουν.
Αν δεν έχεις κολλήσει σε ουρά με τρακτέρ, θα έχεις μπλέξει με απεργία.
Κι αν γλιτώσεις κι από αυτά, υπάρχει πάντα μια βλάβη κάπου να σε κρατήσει «όμηρο».
Και πάμε λίγο να δούμε την εικόνα.
Μπλόκα αγροτών
Στη Θεσσαλία έχουν κατεβάσει πάνω από 4.000 τρακτέρ στους δρόμους, με νέα μπλόκα σε κομβικά σημεία και ορατό το ενδεχόμενο αποκλεισμών σε εθνικές οδούς.
Στην Κεντρική & Δυτική Μακεδονία, το σκηνικό είναι αντίστοιχο: μπλόκο στη Χαλκηδόνα, παρουσία στα σύνορα στους Ευζώνους, αγροτικά δίπλα σε φορτηγά και ταξί στο ίδιο «μέτωπο».
Οι αγρότες δεν ξύπνησαν ξαφνικά «για να κλείσουν τον δρόμο».
Μιλάμε για χρόνια θέματα με κόστος παραγωγής, επιδοτήσεις, φορολογία, που σκάσανε όλα μαζί.
Το αποτέλεσμα όμως για τον υπόλοιπο κόσμο είναι απλό:
διαδρομές που έκαναν 1 ώρα, τώρα δεν γίνονται καθόλου.
Δεν είναι εύκολο να πας κόντρα σε ανθρώπους που κατεβαίνουν στον δρόμο για να ζήσουν.
Αλλά την ίδια στιγμή, ο υπάλληλος, ο επαγγελματίας, ο ντελιβεράς, ο γονιός που πρέπει να πάει παιδί στον γιατρό…
βλέπει απλά έναν ακόμη τοίχο μπροστά του.
Ταξί: 24ωρη απεργία – και βλέπουμε
Από την άλλη, έχεις και τα ταξί που προχωρούν σε νέα 24ωρη απεργία (Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου), με κινητοποιήσεις κυρίως στην Αθήνα αλλά και πανελλαδικά.
Αίτημα: φορολογικό, ψηφιακές πλατφόρμες, επαγγελματικά δικαιώματα.
Πρακτικά τι σημαίνει;
Μηδενική διαθεσιμότητα μεταφορικών μέσων για όσους τα χρειάζονται πραγματικά.
Ακόμη μεγαλύτερη πίεση στα ΜΜΜ.
Δεν είναι ώρα να βγεις να «κράξεις τα ταξί».
Αλλά είναι απολύτως λογικό να νιώθεις ότι ζεις σε χώρα όπου κάθε εβδομάδα κάτι μπλοκάρει τη βασική σου ανάγκη: να πας από Α στο Β χωρίς να χρειάζεται στρατηγείο.
Μετρό & ΜΜΜ
Μέσα σε όλα, έχεις κι ένα μετρό που, όταν δουλεύει, κουβαλάει μισή πόλη – κι όταν χαλάει, την παραλύει.
Πρόσφατη βλάβη σε γραμμές του μετρό (τεχνικό πρόβλημα σε τροφοδοσία/σηματοδότηση) οδήγησε σε πολύωρες καθυστερήσεις, συνωστισμό σε σταθμούς και χιλιάδες ανθρώπους να κατεβαίνουν και να ψάχνουν εναλλακτικές στη μέση της ημέρας.
Δεν μιλάμε για «μια μικρή καθυστέρηση».
Μιλάμε για: χαμένες δουλειές, ακυρωμένα ραντεβού, κόσμο στριμωγμένο σε πλατφόρμες και άγχος στο φουλ.
Και σαν κερασάκι, έχεις και γενικότερες απεργίες/κινητοποιήσεις στα ΜΜΜ, ανά τακτά διαστήματα, που κόβουν ή αραιώνουν δρομολόγια σε λεωφορεία, τρόλεϊ, μετρό, ηλεκτρικό.
Η καθημερινότητα ανάμεσα σε τρακτέρ, ταξί και βλάβες
Αγρότες, ταξί, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ — όλοι παλεύουν για κάτι πραγματικό.
Αλλά η κοινή συνέπεια είναι μία:
Ο απλός άνθρωπος που:
δεν έχει τον δρόμο για να τον κλείσει,
δεν έχει κλάδο να τον στηρίξει,
και απλά θέλει να φτάσει κάπου στην ώρα του,
βρίσκεται ξανά στη μέση.
Κολλημένος πίσω από μπλόκα. Χωρίς ταξί. Μπροστά σε μια βλάβη που παγώνει όλη την πόλη.
Δεν υπάρχει τίποτα φυσιολογικό σε αυτό. Και, όχι, δεν είναι υπερβολή. Είναι η καθημερινότητα.
Μια χώρα που θέλει ανάπτυξη δεν μπορεί να έχει τις μετακινήσεις της σε μόνιμη ομηρία.
Το κομμάτι των μετακινήσεων δεν είναι ανεξάρτητο από όλα τα άλλα.
Όταν η αγροτική πολιτική λειτουργεί χρόνια με μπαλώματα, θα βγουν τρακτέρ στον δρόμο.
Όταν η φορολογία και τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι θολά, θα έχεις απεργίες επαγγελματιών.
Όταν οι υποδομές ΜΜΜ είναι οριακές, κάθε βλάβη γίνεται domino σε όλη την πόλη.
Κι εσύ βρίσκεσαι στη μέση, με το GPS να λέει «20 λεπτά» και την πραγματικότητα να είναι «άγνωστο».
Το bottom line
Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε κατά των αγροτών, ούτε κατά των ταξιτζήδων, ούτε κατά των εργαζομένων στα ΜΜΜ για να πεις το αυτονόητο:
Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου το “πρέπει να πάω κάπου” δεν είναι καθόλου δεδομένο.
Οι άνθρωποι που κινητοποιούνται έχουν τους λόγους τους.
Αλλά μια κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργεί μόνιμα σε καθεστώς «μπλοκαρισμένης διαδρομής».
Χρειάζεται σοβαρή πολιτική για μετακινήσεις, αποκέντρωση, υποδομές που δεν καταρρέουν με το παραμικρό.
Μέχρι τότε;
Ζούμε σε ένα μέρος όπου κάθε εβδομάδα κάτι καινούριο εμποδίζει το βασικότερο: να πας εκεί που θες, όταν το θες.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΤΩΡΑ.
Τα λέμε Στο Γραφείο.
-Νίκος