Πόσα λεφτά χρειάζεσαι για να ζήσεις στην Ελλάδα σήμερα;
Αν μιλήσουμε ειλικρινά, χωρίς ωραιοποιήσεις και «tips εξοικονόμησης», το ερώτημα είναι απλό:
πόσα χρήματα χρειάζεται σήμερα ένας άνθρωπος στην Ελλάδα για να ζει κανονικά;
Όχι για ταξίδια, αποταμίευση ή lifestyle.
Για ενοίκιο, λογαριασμούς, φαγητό, μετακίνηση και λίγη κοινωνική ζωή ώστε να μη νιώθει ότι απλώς επιβιώνει.
Σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη, ένα μικρό διαμέρισμα δύσκολα πέφτει κάτω από 550–700 ευρώ. Σε πολλές περιοχές, αυτά τα νούμερα έχουν ήδη ξεπεραστεί. Οι βασικοί λογαριασμοί –ρεύμα, νερό, ίντερνετ και κοινόχρηστα– κινούνται σταθερά στα 100–150 ευρώ, ακόμα και σε «καλό» μήνα.
Οι μετακινήσεις μπορεί να κοστίζουν από 30 ευρώ αν είσαι τυχερός και χρησιμοποιείς μόνο μέσα μαζικής μεταφοράς, μέχρι 150 ευρώ αν έχεις αυτοκίνητο ή κινείσαι συνδυαστικά. Το σούπερ μάρκετ για ένα άτομο, με τις τιμές εκεί που έχουν φτάσει, δύσκολα πέφτει κάτω από 250 ευρώ και συχνά αγγίζει τα 350. Πρόσθεσε φάρμακα, μικροανάγκες και απρόβλεπτα έξοδα και βρίσκεσαι εύκολα στα 100 ευρώ τον μήνα. Αν θέλεις και μια στοιχειώδη κοινωνική ζωή –χωρίς υπερβολές– χρειάζεσαι άλλα 100 ευρώ.
Το σύνολο;
Από περίπου 1.160 έως 1.550 ευρώ τον μήνα.
Και μιλάμε για ζωή χωρίς αποταμίευση, χωρίς επενδύσεις, χωρίς διακοπές, χωρίς «μαξιλάρι» για κάτι στραβό. Απλώς για να μη μπαίνεις μέσα.
Την ίδια στιγμή, ο κατώτατος μισθός αντιστοιχεί περίπου σε 7,50 ευρώ την ώρα. Ο λεγόμενος μέσος μισθός κινείται γύρω στα 1.340 ευρώ μεικτά, ένας αριθμός που φουσκώνει από λίγους πολύ υψηλούς μισθούς και δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα των περισσότερων εργαζομένων.
Με απλά λόγια, για μεγάλο μέρος του κόσμου, τα βασικά έξοδα έχουν φτάσει ή ξεπεράσει το εισόδημα.
Και αυτό δεν είναι ατομικό πρόβλημα. Δεν λύνεται με «κάνε οικονομία» ή «οργανώσου καλύτερα». Όταν το κόστος ζωής ξεπερνά τον μισθό, μιλάμε για δομικό ζήτημα. Χρειάζεται σοβαρή μακροοικονομική στρατηγική, πραγματική μείωση φόρων στην εργασία και στις επιχειρήσεις ώστε να μπορούν να αυξηθούν οι μισθοί, και συνεχή, ουσιαστικό έλεγχο της αισχροκέρδειας.
Αλλιώς, απλώς μετακινούμε το ίδιο πρόβλημα από μήνα σε μήνα.
Στην Ελλάδα του σήμερα, το να ζεις μόνος σου με αξιοπρέπεια δεν είναι πολυτέλεια. Έχει γίνει άσκηση ισορροπίας. Και όσο το ελάχιστο κόστος ζωής πλησιάζει ή ξεπερνά τον μισθό, κάθε συζήτηση για «ανάπτυξη» είναι απλώς ουτοπία.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΤΩΡΑ.
Τα λέμε Στο Γραφείο.
-Νίκος