Αθήνα: Η πόλη που δεν μας χωράει πια
Ζεις Αθήνα; Άρα το νιώθεις στο πετσί σου:
Δύο γύροι τετράγωνο για να παρκάρεις.
Σαράντα λεπτά για μια διαδρομή 10 λεπτών.
Θόρυβος, έργα, κόρνες, φωνές, τουρίστες, Airbnb, ενοίκια στο θεό.
Και κάπου εκεί, σκάει κι ένα περιστατικό όπως αυτό στο Παγκράτι: μια γυναίκα 75 ετών χάνει τη ζωή της μετά από παράσυρση από αυτοκίνητο 84χρονου σε διάβαση, μέρα-μεσημέρι, σε μια γειτονιά που όλοι έχουμε περάσει. Δεν είναι «απλώς ένα τροχαίο». Είναι σύμπτωμα μιας πόλης που βράζει.
Πόσοι είμαστε εδώ μέσα;
Επισήμως, στην Αττική ζουν γύρω στα 3,8 εκατ. άνθρωποι. Ανεπίσημα, οι εκτιμήσεις μιλάνε για 4,5+ εκατομμύρια, σε μια περιοχή που είναι μόλις το 2,9% της έκτασης της χώρας.
Η Αθήνα είναι μέσα στις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Ευρώπης:
στην Κεντρική Αθήνα αντιστοιχούν πάνω από 10.000 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο – από τις μεγαλύτερες πυκνότητες στην ΕΕ.
Με απλά λόγια:
είμαστε πολλοί, σε πολύ μικρό χώρο, με υποδομές για πολύ λιγότερους.
Οι δρόμοι της Αθήνας αντέχουν 2 εκατομμύρια οχήματα — κινούνται 6
Στην πράξη:
Κυκλοφορούν καθημερινά πάνω από 2,5 εκατ. οχήματα στην Αθήνα.
Οι βασικοί άξονες (Κηφισός, Αττική Οδός κ.λπ.) έχουν φτάσει και ξεπεράσει τα όρια τους.
Ο μέσος οδηγός στην Αθήνα χάνει πάνω από 100 ώρες τον χρόνο κολλημένος στην κίνηση – δηλαδή 4–5 μέρες ζωής, κάθε χρόνο, μόνο μέσα στο αμάξι.
Και δεν είναι μόνο ο χρόνος.
Είναι και ο θόρυβος, το άγχος, η ένταση.
Ο ΠΟΥ λέει ότι πάνω από 75 dB θορύβου σε μόνιμη βάση είναι επιβλαβή για την υγεία (αυτό σημαίνει αυξημένη πίεση, ταχυπαλμίες, ύπνος χάλια).
Η Αθήνα παίζει εύκολα σε αυτά τα νούμερα στους μεγάλους δρόμους.
Δεν είναι τυχαίο που όλοι νιώθουμε διαρκώς «στην τσίτα».
Όταν ζεις σε μια πόλη που φωνάζει, κάποια στιγμή αρχίζεις να φωνάζεις κι εσύ.
Από το μποτιλιάρισμα… στη σύγκρουση
Το περιστατικό στο Παγκράτι δεν είναι απλώς μια «είδηση 90 δευτερολέπτων».
Είναι η εικόνα μιας πόλης όπου:
οδηγοί είναι μεγάλης ηλικίας, σε δύσκολες συνθήκες,
οι δρόμοι είναι στενοί, γεμάτοι παρκαρισμένα κι επικίνδυνες διασταυρώσεις,
όλοι βιάζονται, όλοι είναι κουρασμένοι, όλοι έχουν τα νεύρα τους στο κόκκινο.
Προσθέτεις θόρυβο, άγχος, κίνηση, έλλειψη παιδείας στον δρόμο,
και η απόσταση από την κόρνα στον τραγικό τίτλο στο δελτίο ειδήσεων είναι πολύ μικρή.
Και το ξέρεις:
πόσες φορές έχεις δει καυγάδες για μια θέση πάρκινγκ, για ένα «κόψιμο» στο φανάρι, για μια προτεραιότητα;
Σε μια πόλη που βράζει, ο δρόμος είναι ο καθρέφτης της ψυχικής μας κατάστασης.
Σπίτι; Αν βρεις, πάρε τηλέφωνο
Στέγη; Άλλο δράμα.
Τα στοιχεία λένε ότι η Αθήνα είναι από τις πιο δύσκολες πόλεις της Ευρώπης για να βρεις σπίτι σε σχέση με το εισόδημα: για ένα «μέσο» διαμέρισμα χρειάζεσαι πάνω από 15 ετήσια εισοδήματα ενός νοικοκυριού. Ταυτόχρονα:
Υπολογίζεται έλλειμμα δεκάδων χιλιάδων κατοικιών μόνο για ενοικίαση στην Αττική.
Το απόθεμα είναι γερασμένο, ασυντήρητο, με τιμές που δεν δικαιολογούνται από την ποιότητα.
Ο ανταγωνισμός με short-term rentals (Airbnb κ.λπ.) κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Άρα τι έχουμε;
Δεν χωράμε στον δρόμο.
Δεν χωράμε στα μέσα.
Δεν χωράμε στα σπίτια.
Και πάνω σε αυτό, έρχονται γύρω στα 9 εκατ. τουρίστες τον χρόνο μόνο για την Αθήνα.
Η πόλη είναι μόνιμα στο «κόκκινο» — σαν ένα ασανσέρ φτιαγμένο για 4 άτομα που κουβαλάει 10, κάθε μέρα.
Και τώρα τι;
Εδώ δεν είναι θέμα «γκρίνιας».
Είναι θέμα υγείας — σωματικής και ψυχικής.
Μέχρι να αποφασίσει κάποιος σοβαρά να ασχοληθεί με:
αποκέντρωση,
σοβαρά μέσα μαζικής μεταφοράς,
και πραγματική πολιτική στέγης (όχι άλλη βιτρίνα),
όσοι ζούμε Αθήνα κάνουμε αυτό το περίεργο σπορ:
προσπαθούμε να μείνουμε άνθρωποι μέσα σε μια πόλη που έχει πάψει να είναι ανθρώπινη.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΤΩΡΑ.
Τα λέμε Στο Γραφείο.
-Νίκος